Barach

Het zetten van de kerstboom gaat in menig huisgezin direct na Sinterklaas van start.

Het is een heel ritueel. Er gaat soms heel wat aan vooraf. Eerst de discussie moet het nu een echte of een kunstboom worden. De kinderen gaan voor echt. De ouderen onder ons zien het al weer helemaal gebeuren. Het valt niet mee om een mooie boom te vinden. De ene boom is te dik, de andere te dun. Menigeen rijdt van tuincentrum naar bosperceel en terug. De kinderen steeds enthousiaster en de ouders langzaam aan wat chagrijnig. Maar alla, alles voor het goede doel. Als dan uiteindelijk een boom uitverkoren is, wordt hij in triomf binnenshuis gehaald. Iedereen blij. Dat ondertussen het hele huis vol naalden ligt, nemen we voor lief.

Bij het aankleden van de boom is het de kunst de goede vrede te bewaren. Wie van u heeft nog nooit geworsteld met de lampjes in de boom. Natuurlijk hebt u getest of de lampjes branden, maar toch overkomt het menigeen dat eenmaal in de boom gehangen de verlichting zijn eigen leven leidt en het gewoon vertikt. Ga dan maar eens zoeken naar het foute lampje. Lichtjes erin, lichtjes eruit. Weer opnieuw beginnen.

Nu begint het hangen van de ballen, kerstversiering. De dozen worden geopend en ja hoor daar zijn ze weer. De kerstengeltjes, het glazen klokje ( nog een erfstuk van oma). De kerstbal waarvan net weer een haakje ontbreekt. Wat nog erger is, heb je net zo’n ragfijn kunstwerkje in je hand, laat je hem vallen.

Maar langzamerhand begint de kerstboom weer de mooiste aller bomen te worden. Hij is pas helemaal compleet als ook de kerststal geplaatst is. De lichtjes gaan aan en daarmee ook de lichtjes in de ogen van de kinderen en zeg nou zelf dat is toch een Zalig Kerstfeest.

Ingrid.