Barach

De herfst is in aantocht. Je voelt het, je ruikt het en de lichtval is al anders. De avonden worden korter en frisser. De natuur is al bezig te verstillen. Vind ik dit leuk?

Nee eigenlijk niet maar wel belangrijk. Zowel voor de natuur als voor onze eigen natuur. Het was een geweldige zomer laat op gang gekomen
dat wel, maar toen hij er éénmaal was wist hij
niet van ophouden.

Mooie zomeravonden, mooie ontmoetingen. De zomer zo open en in contact. Veel mensen buiten zowel op de fiets als lopend en op
de terrasjes. Iedereen is meer aanspreekbaar en vrolijk. Maar ook alles ziet er gekleurder uit. De natuur, de kleding van iedereen. Een kleurrijk schouwspel. Wat heb ik ervan genoten.

Wel moet ik altijd weer wennen aan het eerste begin zowel van de zomer als van de herfst.
Als de zomer komt ga ik altijd eerst even in een stukje bescherming dus ook hoe ik mij kleed. Rustig aan geef ik wat meer bloot en kruip ik wat meer uit mijn schulpje.

Zo ook in de herfst. Dan moet ik weer wennen aan jassen, dichte deuren, dichte schoenen enz. Het naar binnen treden is net zo lastig als naar buiten komen.

Mooi is het dit te mogen ervaren vanuit ons “wezen”. Ons “wezen” die het zo duidelijk aangeeft. En als je daar naar luistert vloeit het één vanzelf over in het ander. En wordt het allemaal minder “bedreigend”. Een prachtige gevoelservaring. Wetend het hoort bij het
wisselen van de seizoenen. De seizoenen in de natuur en de seizoenen in ons zelf.

En zo te voelen en te ervaren krijgt de aankomende herfst ineens een iets heel erg knus gevoel. Wat in eerste instantie als niet leuk wordt ervaren krijgt iets van kaarsjes - rode wijn - prachtig gekleurde bomen. Knus samen zijn.

Ik zal de herfst met vreugde tegemoet zien.

Corneel.